امام جواد علیه السلام فرمودند:
إنّی إذا أردت الاستخارة فی الأمر العظیم، استخرت اللّه فی مقعد مائة مرّة، و إن کان شراء رأس أو شبهه استخرته ثلاث مرّات فی مقعد، أقول: «اللّهمّ إنّی أسألک بأنّک عالم الغیب و الشهادة، إن کنت تعلم أنّ کذا و کذا خیر لی فخره لی و یسّره، و إن کنت تعلم أنّه شرّ لی فی دینی و دنیای و آخرتی فاصرفه عنّی إلى ما هو خیر لی، و رضّنی فی ذلک بقضائک، فإنّک تعلم و لا أعلم، و تقدر و لا أقدر، و تقضی و لا أقضی، إنّک علاّم الغیوب».

من هنگامى که تصمیم مى‌گیرم در مسأله مهمى استخاره کنم، صد بار از خدا طلب خیر مى‌کنم و این چنین مى‌گویم: خدایا، چون از ظاهر و باطن آگاهى، از تو خواستارم اگر که فلان چیز را براى من خیر مى دانى، آن را براى من برگزین و آسان گردان، و اگر مى دانى که آن براى دین و دنیاى من بد است پس آن را به چیزى که براى من خیر است تبدیل کن و مرا به قضاى خودت راضى و خشنود کن، چون تو آگاهى و من ناآگاه، تو توانایى و من ناتوان، و تو حکمرانى و من حاکم نیستم، تو از غیب‌ها نیز آگاهى.
محاسن برقى، ج 2، ص 600